အား !
အားရပါးရေအာ္ဟစ္ခြင့္ေလး တစ္ႀကိမ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ရခ်င္စမ္းပါဘိ။ ခုေတာ့သူ႔မွာေအာ္ဟစ္ခြင့္မရ။ ေအာ္ဟစ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ။ ဒီ..ေအးစိမ့္မဲေမွာင္ေနတဲ့ ငရဲခန္းက လြတ္ေျမာက္ခ်င္လွၿပီ။ ဖိအား၊ အေမွာင္၊ ေအးစက္ျခင္းမွလြဲၿပီး ဘာမွမရွိတဲ့ေနရာမွာ သူ႔ဘ၀ကို အဆံုးသတ္မခံႏိုင္။ သူလြတ္ေျမာက္ရမည္။ ဒီ့အတြက္ သူႀကိဳးစားရမည္။ သူအေတာင့္တဆံုး အလိုလားဆံုးက လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ လံုး၀ဆန္႔က်င္ရာ။ လြတ္လပ္ျခင္း၊ အလင္းေရာင္၊ ေႏြးေထြးမႈ၊ ....ဒါေတြအားလံုးကို ရရွိပိုင္ဆုိင္ႏိုင္ဖို႔ သူႀကိဳးစားရမည္။ သူလြတ္ေျမာက္ရမည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ .... .... ... ။
သူ႔ခႏၶာကိုယ္ယဲ့ယဲ့ေလးမွာ ရွိသမွ်ခြန္အားေတြ အကုန္စိုက္ထုတ္ၿပီး တစ္ခ်က္လြန္႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ဖိညွပ္ထားေလသမွ် ေက်ာက္ဆိုင္ေက်ာက္ခဲ၊ သစ္ျမစ္သစ္ဆံုမ်ားက မာေၾကာလြန္းေပစြ။ အရာအေထာင္အေသာင္းေသာ သူ႔ေရွ႕မွလြတ္ေျမာက္သြားသူတို႔၏ လွပေသာအနာဂါတ္ကိုု ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးျပည့္စံုေသာ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္ေနၾကေပမည္မလြဲ။ သူူလည္းႀကိဳးစားရမည္။ သူလည္းလြတ္ေျမာက္ရမည္။ ႀကံဳေတြ႕လာရမည့္ အခက္အခဲမ်ားအားလံုးကို သူျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ရမည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ .... .... .... ။
သူ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားၿပီးေနာက္ .... ....။ လြတ္ေျမာက္ၿပီ။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ဖိညွပ္ထားေလသမွ် အတားအဆီးအားလံုးမွ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီ။ မဆံုးေသး။ ခုမွ အစပင္ရွိေသးသည္။ သူရည္ရြယ္ေသာ လြတ္လပ္ျခင္း၊ အလင္းေရာင္ ႏွင့္ ေႏြးေထြးမႈမ်ားကို ထိေတြ႔ခြင့္ရရန္ မိုင္ခ်ီခရီးဆက္ရဦးမည္။ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ခရီးကား ပို၍ခက္ခဲေသာခရီး၊ ပို၍ၾကမ္းတမ္းေသာခရီး။ သူ႔အသက္ႏွင့္ခႏၶာၿမဲလွ်က္ လိုရာခရီးေရာက္မည္၊မေရာက္မည္ မေသခ်ာ။ သို႔ေသာ္ ....သူစမိသည့္ခရီး ဆံုးေအာင္ေလွ်ာက္ရေပမည္။ သူေအာင္ျမင္ရမည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ ... ... ... ။
ပင္ပန္းလြန္းေပစြ။ လြန္႔ကာလူးကာျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္လမ္း။ ခုခ်ိန္ထိ အလင္းေရာင္စို႔စို႔ မျမင္ရေသး။ ဖိအားမ်ားမွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသး။ သူုလိုခ်င္သည့္ ေႏြးေထြးမႈကား အလြန္ေ၀းကြာေသာအရပ္မွာ။ ေ၀းလြန္းလွ၏။ သို႔ေသာ္ ... ရွိေနသည္ကား အေသအခ်ာ။ ဆက္ ...။ စမိသည့္လမ္း။ ေနာက္ျပန္လွည့္ခြင့္မရွိ။ ေရွ႕သို႔သာ။ ခရီးဆံုးသို႔ သူ ေရာက္ရမည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ ... ... ... ။
လိမ့္ကာလူးကာ၊ ေကြ႕ကာ၀ိုက္ကာျဖင့္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရသည့္ သူ႔မိုင္ရွည္ခရီးၾကမ္းကား ပန္းတိုင္ႏွင့္ အတန္နီးကပ္လာခဲ့ၿပီ။ ဖိအားတို႔သိသိသာေလ်ာ့က်။ အလင္းေရာင္ ျပာရီ၀ိုး၀ါးကို ျမင္စျပဳၿပီ။ ေႏြးေထြးမႈကိုျဖင့္ မခံစားရေသး။ ေရွ႕ခရီးကား တစ္မိုင္ခန္႔သာ။ ထိုတစ္မိုင္ခန္႔ခရီးကိုပင္ သူ႔အသက္ႏွင့္ခႏၶာ တြဲလွ်က္ ၿမဲမည္၊မၿမဲမည္ မေသခ်ာ။ သို႔ေသာ္ အလူးလူး အလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ ေရွ႕ဆက္လွမ္း ...။
ေရွ႕ခရီး ..... .....
မိုင္၀က္ခန္႔သာ .... ....
ေနာက္ ... ႏွစ္ဖာလံုခန္႔ .... ....
ထို႔ေနာက္ ...တစ္ဖာလံုခန္႔ ... ...
ေနာက္ဆံုး ... ခရီးဆံုးသို႔ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။
လြတ္လပ္ျခင္း ... ...
အလင္းေရာင္ ... ...
ေႏြးေထြးမႈ ... ...
ေတာင့္တေလသမွ် အရာအားလံုးကို ....
သူ
ထိ
ေတြ႕
ခြင့္
ရ
လိုက္ .. .. ..
``ဖ်ပ္´´
သမုဒၵရာၾကမ္းျပင္ေအာက္မွ တိုးထြက္လာရေသာ ေရပူေဖါင္းေလးတစ္လံုး၏ စြန္႔စားခန္း ဤတြင္ၿပီးပါၿပီ။
သူ႔ခႏၶာကိုယ္ယဲ့ယဲ့ေလးမွာ ရွိသမွ်ခြန္အားေတြ အကုန္စိုက္ထုတ္ၿပီး တစ္ခ်က္လြန္႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ဖိညွပ္ထားေလသမွ် ေက်ာက္ဆိုင္ေက်ာက္ခဲ၊ သစ္ျမစ္သစ္ဆံုမ်ားက မာေၾကာလြန္းေပစြ။ အရာအေထာင္အေသာင္းေသာ သူ႔ေရွ႕မွလြတ္ေျမာက္သြားသူတို႔၏ လွပေသာအနာဂါတ္ကိုု ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးျပည့္စံုေသာ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္ေနၾကေပမည္မလြဲ။ သူူလည္းႀကိဳးစားရမည္။ သူလည္းလြတ္ေျမာက္ရမည္။ ႀကံဳေတြ႕လာရမည့္ အခက္အခဲမ်ားအားလံုးကို သူျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ရမည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ .... .... .... ။
သူ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားၿပီးေနာက္ .... ....။ လြတ္ေျမာက္ၿပီ။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ဖိညွပ္ထားေလသမွ် အတားအဆီးအားလံုးမွ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီ။ မဆံုးေသး။ ခုမွ အစပင္ရွိေသးသည္။ သူရည္ရြယ္ေသာ လြတ္လပ္ျခင္း၊ အလင္းေရာင္ ႏွင့္ ေႏြးေထြးမႈမ်ားကို ထိေတြ႔ခြင့္ရရန္ မိုင္ခ်ီခရီးဆက္ရဦးမည္။ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ခရီးကား ပို၍ခက္ခဲေသာခရီး၊ ပို၍ၾကမ္းတမ္းေသာခရီး။ သူ႔အသက္ႏွင့္ခႏၶာၿမဲလွ်က္ လိုရာခရီးေရာက္မည္၊မေရာက္မည္ မေသခ်ာ။ သို႔ေသာ္ ....သူစမိသည့္ခရီး ဆံုးေအာင္ေလွ်ာက္ရေပမည္။ သူေအာင္ျမင္ရမည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ ... ... ... ။
ပင္ပန္းလြန္းေပစြ။ လြန္႔ကာလူးကာျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္လမ္း။ ခုခ်ိန္ထိ အလင္းေရာင္စို႔စို႔ မျမင္ရေသး။ ဖိအားမ်ားမွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသး။ သူုလိုခ်င္သည့္ ေႏြးေထြးမႈကား အလြန္ေ၀းကြာေသာအရပ္မွာ။ ေ၀းလြန္းလွ၏။ သို႔ေသာ္ ... ရွိေနသည္ကား အေသအခ်ာ။ ဆက္ ...။ စမိသည့္လမ္း။ ေနာက္ျပန္လွည့္ခြင့္မရွိ။ ေရွ႕သို႔သာ။ ခရီးဆံုးသို႔ သူ ေရာက္ရမည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ ... ... ... ။
လိမ့္ကာလူးကာ၊ ေကြ႕ကာ၀ိုက္ကာျဖင့္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရသည့္ သူ႔မိုင္ရွည္ခရီးၾကမ္းကား ပန္းတိုင္ႏွင့္ အတန္နီးကပ္လာခဲ့ၿပီ။ ဖိအားတို႔သိသိသာေလ်ာ့က်။ အလင္းေရာင္ ျပာရီ၀ိုး၀ါးကို ျမင္စျပဳၿပီ။ ေႏြးေထြးမႈကိုျဖင့္ မခံစားရေသး။ ေရွ႕ခရီးကား တစ္မိုင္ခန္႔သာ။ ထိုတစ္မိုင္ခန္႔ခရီးကိုပင္ သူ႔အသက္ႏွင့္ခႏၶာ တြဲလွ်က္ ၿမဲမည္၊မၿမဲမည္ မေသခ်ာ။ သို႔ေသာ္ အလူးလူး အလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ ေရွ႕ဆက္လွမ္း ...။
ေရွ႕ခရီး ..... .....
မိုင္၀က္ခန္႔သာ .... ....
ေနာက္ ... ႏွစ္ဖာလံုခန္႔ .... ....
ထို႔ေနာက္ ...တစ္ဖာလံုခန္႔ ... ...
ေနာက္ဆံုး ... ခရီးဆံုးသို႔ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။
လြတ္လပ္ျခင္း ... ...
အလင္းေရာင္ ... ...
ေႏြးေထြးမႈ ... ...
ေတာင့္တေလသမွ် အရာအားလံုးကို ....
သူ
ထိ
ေတြ႕
ခြင့္
ရ
လိုက္ .. .. ..
``ဖ်ပ္´´
သမုဒၵရာၾကမ္းျပင္ေအာက္မွ တိုးထြက္လာရေသာ ေရပူေဖါင္းေလးတစ္လံုး၏ စြန္႔စားခန္း ဤတြင္ၿပီးပါၿပီ။
ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚအေရာက္တြင္ ``ဖ်ပ္´´ ကနဲကြဲပ်က္သြားရေသာ ေရပူေဖါင္းေလးတစ္လံုး အမွန္တကယ္ရွိခဲ့သည္ကို မိခင္သမုဒၵရာႀကီးကိုယ္တိုင္ပင္ မသိလိုက္။ သူ႕စြန္႔စားခန္းကို သိလိုက္သူမရွိ။ အသိအမွတ္ျပဳေပးမည့္သူမရွိ။ သို႔ေသာ္ သူလိုလားေတာင့္တေလသမွ်ကို ``လက္ဖ်စ္တစ္တြက္စာေလာက္´´ ခံစားသြားခဲ့ရသည္ကား အမွန္။
စြန္႔စားသင့္ မစြန္႔စားသင့္၊ တန္၏ မတန္၏ ဆိုသည္ကိုေတာ့ .... ..... .... .... ....။ ။
စြန္႔စားသင့္ မစြန္႔စားသင့္၊ တန္၏ မတန္၏ ဆိုသည္ကိုေတာ့ .... ..... .... .... ....။ ။
ကိုၾကည္ႏိုင္
23. June. 2010
0 comments:
Post a Comment